Tag: அறிக்கை

 

சென்னை,                                                                                                                                                                                              நவ 01, 2019

                                                                         தேவை ஒரு நீதி விசாரணை

சென்ற அக்டோபர் 28 (2019) காலை கேரள மாநிலம், பாலக்காடு மாவட்டம்  அட்டபாடி கிராமத்தை ஒட்டிய அகாலி காட்டுப் பகுதியில் உள்ள மஞ்சகண்டி (மஞ்சிக்காடி) என்னுமிடத்தில் கேரள அரசின் நக்சலைட் ஒழிப்பு கமாண்டோ படையான ‘தண்டர்போல்ட்’ ரேமா எனும் பெண் உட்பட மணிவாசகம், கார்த்தி, அரவிந்த் என நான்கு மாஓயிஸ்டுகளைச் சுட்டுக் கொன்றுள்ளது. இது இன்று கேரளத்தின் மனித உரிமை அமைப்புகளால் மட்டுமின்றி, மாநில மனித உரிமை ஆணையத்தாலும், கேரள அரசின் எதிர்க்கட்சியான காங்கிரஸ் மற்றும் கூட்டணிக் கட்சியான இந்தியக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி (CPI) ஆகியவற்றாலும் கண்டிக்கப்பட்டுள்ளது. அரசும் காவல்துறையும் சொல்பவற்றை ஏற்க முடியாது என இவர்கள் ஆணித்தரமாகக் கூறுகின்றனர். வழக்கம்போல ஆளும் கட்சியும் காவல்துறையும், “அவர்கள் சுட்டார்கள், நாங்கள் திருப்பிச் சுட்டோம், இதில் அவர்கள் மட்டும் நான்குபேர்கள் கொல்லப்பட்டார்கள். எங்கள் தரப்பில் பெரிய இழப்புகள் ஏதுமில்லை” என கூறுகின்றன. கேரள முதல்வர் பினரயி விஜயனும் பாலக்காடு காவல்துறை கண்காணிப்பாளர் (SP) சிவவிக்ரம் ஆகியோரும் இதே பல்லவியைத் திருப்பிப் பாடினாலும் யாரும் அதை ஏற்காத சூழல் இன்று கேரளத்தில் ஏற்பட்டுள்ளது.

இப்போது கொல்லப்பட்ட நால்வரில் மணிவாசகம் மற்றும் கார்த்தி ஆகிய இருவரும் தமிழகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் என்பது உறுதியாகி உள்ளது. கார்த்திக்கின் தாய் மீனம்மா, மணிவாசகத்தின் தங்கை லட்சுமி மற்றும் அவரது கணவர் ஆகியோர் மணிவாசகத்தின் உடலைப் பார்க்கக் கூடத் தொடக்கத்தில் அனுமதிக்க்கப்படவில்லை.  மதுரை உயர்நீதிமன்றக் கிளையை அணுகி சாதகமான ஆணை ஒன்றைப் பெற்றபின்பே அனுமதிக்கப் பட்டுள்ளனர்.  அவர்களும் உடல்களைப் பார்த்து அடையாளம் காட்டியுள்ளனர். யாரையும் பார்க்கக் கூட அனுமதிக்காத கேரள காவல்துறை இப்படி நீதிமன்ற ஆணையை ஒட்டியும், ‘இன்குவஸ்ட்’டிற்கு உறவினர்கள் அடையாளம் காட்டுவது கட்டாயம் என்பதாலும் இறுதியில் அவர்க்ளை உடல்களைப் பார்க்க அனுமதித்துள்ளது என உறவினர்கள் தரப்பில் கூறப்படுகிறது. மணிவாசகத்தின் இன்னொரு சகோதரி சந்திராவும் மனைவி கலாவும் தற்போது மாஓஇஸ்டுகள் தொடர்பான வழக்குகளில் சிறையில் உள்ளனர். மணிவாசகம், கார்த்தி இருவரையும் பிற உறவினர்கள் அடையாளம் காட்டியபோதும் உறவினர்கள் அவர்களது உடல்களை வாங்க மறுத்துள்ளனர். முறையான இன்னொரு பிரேத பரிசோதனை செய்யப்பட வேண்டும் என இவர்கள் கோருகின்றனர்.

தற்போதைய என்கவுன்டரில் கொல்லப்பட்ட மற்ற இருவரான அரவிந்த் மற்றும் ரேமா ஆகியோரை அடையாளம் காட்ட உறவினர்கள் யாரும் நேற்றுவரை வரவில்லை. அவர்கள் குறித்த பெயர் மற்றும் மாநிலம் ஆகியவற்றை கேரளக் காவல்துறை மாறி மாறி சொல்லிக் கொண்டுள்ளது. அரவிந்தின் பெயர் முதலில் சுரேஷ் எனவும் பிறகு தீபக் எனவும் கூறப்பட்டது. முதலில் அவர்களும் தமிழர்கள்தான் என்றார்கள், பிறகு அதை மறுத்தார்கள். அதில் ஒருவர் கர்நாடகத்தைச் சேர்ந்தவர் என்றார்கள். பிறகு மீண்டும் அவர்கள் தமிழர்கள்தான் என்றார்கள். ஆனால் அதையும் இப்போது அவர்களால் உறுதிப்படுத்த இயலவில்லை. அவர்களது உடல்களை இதுவரை யாரும் உரிமை கோரவில்லை.

கேரளத்தில் தொடர்ந்து நடக்கும் என்கவுன்டர் படுகொலைகள்

“நக்சலைட்” என்ற காரணத்திற்காகக் கேரளத்தில் நடந்த முதல் என்கவுன்டர் படுகொலை அம்பலமாகி இந்திய அளவில் கண்டிக்கப்பட்ட ஒன்று, வயநாடு பழங்குடி மக்கள் மத்தியில் அரசியல் பணியாற்றிக் கொண்டிருந்த அரிக்காடு வர்கிஸ் எனும் 31 வயது இளைஞர் கைது செய்யப்பட்டுக் கொண்டு சென்று சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார் 1971 பிப்ரவரி 18 அன்று நடந்த இக்கொலை பெரிய அளவில் கேரளத்தில் பேசப்பட்ட ஒன்று. லக்ஷ்மணா எனும் காவல்துறை உயர் அதிகாரியின் (DSP) ஆணையை ஏற்று வர்கிசைத் தான் என்கவுன்டர் பண்ணிச் சுட்டுக் கொன்றதாகப் பல ஆண்டுகளுக்குப் பின் காவலர் ராமச்சந்திர நாயர் என்பவர் மனச்சாட்சி உறுத்தலில் அடிப்படையில் உண்மையை வெளிப்படுத்தியபோது அது உலகின் கவனத்தை ஈர்த்தது. ‘என்கவுன்டர்’ கொலைகள் எல்லாமே கிட்டத்தட்ட இப்படித்தான் என்பதும் உலகின் முன் உறுதி ஆனது. அந்த என்கவுன்டர் கொலைக்காக நாற்பது ஆண்டுகளுக்குப்பின் லக்ஷ்மணா தண்டிக்கப்பட்டார்.

தற்போது பினரயி விஜயன் தலைமையில் இடது முன்னணி ஆட்சி ஏற்பட்ட பின் தொடர்ந்து இப்படி என்கவுன்டர் கொலைகள் நடந்து கொண்டுள்ளன. 2016 நவம்பர் 25 அன்று மலப்புரம் மாவட்டம் நீலாம்பூர் காட்டில் குப்புராஜ், அஜிதா என்கிற தமிழகத்தைச் சேர்ந்த இரு மாஓயிஸ்டுகள் இப்படித்தான் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டனர். அப்போதும் நெருங்கிய உறவினர்கள் தவிர யாரையும் உடல்களைப் பார்க்கக் கூட கேரள காவல்துறை எளிதில் அனுமதிக்கவில்லை. கேரளத்திலேயே அவர்களின் உடல்கள் அடக்கம் செய்யப்பட்டன.

மூன்று மாதங்களுக்கு முன் வயநாட்டில் உள்ள வாதிரி என்னுமிடத்தில் ஓட்டல் ஒன்றில் உணவு வாங்கச் சென்ற மாஓயிஸ்ட் சி.பி. ஜலீல் மார்ச் 06 (2019) அன்று சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார்.

இப்போது இந்த நால்வரும் இப்படிச் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டுள்ளனர். தற்போது கேரளம், தமிழ்நாடு, கர்நாடகம் ஆகிய மூன்று மாநிலங்களும் சந்திக்கும் இந்தப் பகுதியை மையமாகக் கொண்டு மாஓயிஸ்டுகள் செயல்பட்டு வருகிறார்கள் எனவும் அவர்களை “நியூட்றலைஸ்” பண்ணுவதற்காக என “தண்டர்போல்ட்” எனும் அதிரடிப் படை அங்கு உருவாக்கப்பட்டுள்ளது.  . இந்த “நியூட்றலைஸ்’ எனும் சொல் கொலை என்பதற்குப் பதிலாகக் காவல்துறை ‘கண்ணியமாக’ பயன்படுத்தும் ஒன்று. இந்த ‘தண்டர்போல்ட்’ என்பது இந்திய ரிசர்வ் படையின் (IRB) கீழ் அமைக்கப்பட்ட ஒரு கமாண்டோ படை. ஊமன் சாண்டி முதல்வராகவும், சென்னிதாலா உள்துறை அமைச்சராகவும் இருந்த UDF ஆட்சியின்போது உருவாக்கப்பட்டது இது. “நியூட்றலைஸ்” செய்வது என்பதைத் தவிர வேறு எதுவும் இவர்களுக்குத் தெரியாது.

இன்று இந்த என்கவுன்டர் கொலைகளை எதிர்க்கட்சித் தலைவர் சென்னிதாலா முதலானோரும், மனித உரிமை அமைப்பினரும் கண்டித்துள்ளனர். அது தவிர ஆளும் இடது ஜனநாயக முன்னணியில் உள்ள இரண்டாவது பெரிய கட்சியான சி.பி.,ஐ கட்சியின் தலைவர் கனம் ராஜேந்திரன் கண்டித்துள்ளது குறிப்பிடத் தக்கது. அதுவும் சென்ற அக் 30 அன்று திருவனந்தபுரத்தில் நடந்த அவர்கள் கட்சியின் மாநிலக் குழு கூட்டம் முடிந்தபின் அவர் பத்திரிகையாளர்களுக்குக் கொடுத்த நேர்காணலில் அவர் இதைக் கண்டித்தது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. கூட்டணிக் கட்சியின் மாநிலக் குழுவின் முடிவு இது என்றே பத்திரிகைகள் இதைக் குறிப்பிடுகின்றன. ராஜேந்திரன் நேர்காணலின்போது சொன்னவற்றில் சில மட்டும் இங்கே:

“இது காவல்துறை நடத்திய ஒரு அப்பட்டமான போலி என்கவுன்டர் என அட்டப்பாடியில் உள்ள எங்கள் கட்சிக்காரர்கள் கூறுகின்றனர்… கொல்லப்பட்ட மாஓயிஸ்டுகளில் ஒருவரான மாணிக்கவாசகம் துணையில்லாமல் நடக்கக் கூட இயலாத அளவிற்கு நோய்வாய்ப்பட்டிருந்தார், கடும் நீரிழிவு நோயால் பாதிக்கப்பட்டிருந்த அவர் காவல்துறையிடம் சரணடையத் தயாராக இருந்தார். அவரைக் கொன்றிருக்கிறார்கள். மாஓயிஸ்டுகளைப் போலீஸ் சுட்டுக் கொன்றபோது அவர்கள் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்துள்ளனர். துப்பாக்கிச்  சூட்டை அது நடந்த இடத்திற்கு அருகாமையில் வசிக்கும் பழங்குடி மக்கள் நேரில் பார்த்துள்ளனர். மிக அருகிலிருந்து அவர்கள் சுடப்பட்டதாக அவர்கள் கூறுகிறார்கள். கொல்லப்பட்டவர்கள் உடலில் பல குண்டுக் காயங்கள் உள்ளன. மார்பு, தலை ஆகியவற்றில் குண்டுக் காயங்கள் உள்ளன. ஆனால் ‘இந்தச் சண்டையில்’ காவல்துறையினர் யாரும் காயம்படவில்லை! …  “(பிடிக்காத) ஒரு கருத்தைச் சுமந்துள்ளவர்கள் என்பதற்காக யாரையும் கொல்வது காட்டுமிராண்டித் தனம்.. நான்கூட மாஓயிஸ்ட் கருத்துக்களை ஏற்பதில்லை. ஆனால் துப்பாக்கிக் குண்டுகளால் அதை எதிர்கொள்ள இயலாது ” -என கனம் ராஜேந்திரன் கூறுவது மிக முக்கியமான ஒன்று. மார்க்சிஸ்ட் கட்சியில் பலரும் இந்நிலை குறித்து உள்ளுக்குள் வருந்துகின்றனர், சம்பவம் நடந்துள்ள அட்டபாடி பகுதி DYFI வட்டச் செயலாளர் அமல்தேவ் என்பவர் இதைக் கண்டித்துப் பதவி விலகியுள்ளார்.

கேரள மனித உரிமை ஆணையம் கேரள காவல்துறையிடம் இந்த என்கவுன்டர் கொலைகள் குறித்து விளக்கம் கேட்டுள்ளது. மாநில மனித உரிமை ஆணைய உறுப்பினர் பி. மோகன்தாஸ்,

“கடவுளின் சொந்த தேசம் என அழைக்கப்படும் கேரளத்தில் இந்தக் கொலைகள் நடந்துள்ளன. பார்த்த கணத்திலேயே ஒரு பெண் உட்பட நான்கு பேர்களைச் சுட்டுக் கொல்லத் தூண்டும் அளவிற்கு அவர்கள் என்ன செய்தார்கள் என்பதைக் காவல் துறை அதிகாரிகள் இன்னும் விளக்கவில்லை. மாஓயிஸ்டுகள் என்கிற ஐயம் ஒன்றின் அடிப்படையிலேயே ஒரு உயிரைப் பறிக்கும் அதிகாரம் காவல்துறைக்குக் கிடையாது.” – எனக் கூறியுள்ளதும் இத்துடன் இணைத்துப் பார்க்கப்பட வேண்டிய ஒன்று.

மனித உரிமை ஆணைய உறுப்பினர் மோகன்தாஸ் மற்றும் ஆளும் கூட்டணிக் கட்சித் தலைவர்களில் ஒருவரான கனம் ராஜேந்திரன் ஆகியோரின் கூற்றுகளிலிருந்து நாம் இரண்டு விடயங்களைப் புரிந்துகொள்கிறோம்.

1.காவல்துறை தரப்பில் கூறுவதுபோல மாஓயிஸ்டுகள் சுட்ட பின்னர்தான் தற்காப்புக்காக தண்டர் போல்டுகள் இப்படிச் சுட்டுக் கொன்றனர் என முதல்வர் பினரயி விஜயன் சொல்வதை இக்கூற்றுகள் மறுக்கின்றன. சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தவர்களைப் பார்த்த மாத்திரத்திலேயே தண்டர்போல்டுகள் சுட்டுள்ளனர். எச்சரிக்கை ஏதும் அளிக்கப்படவில்லை.

2.மாஓயிஸ்டுகளில் குறைந்தபட்சம் சிலராவது காவல்துறையிடம் சரணடையத் தயாராக இருந்துள்ளனர். குறிப்பாகக் கடும் நீரிழிவு நோயால் பாதிக்கப்பட்ட மணிவாசகம் அவ்வாறு சரணடையத் தயாராக இருந்துள்ளார் எனப்படுகிறது.

இத்துடன் வெளிவரும் வேறு செய்திகளும் இதை உறுதி செய்கின்றன. குறிப்பாக துப்பாக்கிச் சூடு நடந்த பகுதியில் வசிக்கும் பழங்குடி மக்கள் சொல்பவை இங்கே ஒப்பிட்டுப் பார்க்கப்பட வேண்டியவை.

அக்டோபர் 30 மாலை சுமார் 06  மணி அளவில் ‘ஆதிவாசிகள் தாய்க்குல சங்கம்’ எனும் அமைப்பின் துணைத் தலைவர் ஷிவானி மாத்ருபூமி தொலைக் காட்சிக்கு அளித்த ஒரு நேர்காணலில் குறிப்பிட்ட செய்தி ஒன்று கவனத்துக்குரியது. அது: “அட்டபாடியில் திங்கட்கிழமை கொல்லப்பட்ட நான்கு மாஓயிஸ்டுகளும் காவல்துறையிடம் சரணடைய வந்தவர்கள். அவர்கள் கேரள போலீசால் போலி என்கவுன்டரில் கொல்லப்பட்டுள்ளனர்” – என்பது. இவர்களின் ‘சரண்டருக்காக’ காவல் துறையிடம் தான் பேச்சுவார்த்தை நடத்தி வந்ததாகவும் ஷிவானி அந்த நேர்காணலில் கூறியுள்ளார்.  இப்பகுதியின் முன்னாள் காவல்துறை துணைக் கண்காணிப்பாளர் நவநீத் சர்மா என்பவரும் அப்படிச் சரண் அடைவது தொடர்பான பேச்சு வார்த்தைகள் நடந்து கொண்டிருந்ததை உறுதிப் படுத்துகிறார். கடும் நோய்வாய்ப்பட்டு இருந்த மணிவாசகம் சரண் அடைய இருந்தார் என கனம் ராஜேந்திரன் கூறுயுள்ளதுடன் இந்தச் செய்திகள் ஒத்துப் போகின்றன.

இந்த என்கவுண்டர் கொலைகளில் வேறு பல பிரச்சினைகளும் உள்ளன. முதல் நாள் இந்த என்கவுண்டர் நடந்தபோது மூவர் கொல்லப்பட்டதாகவும், மணிவாசகம் என்பவர் படுகாயம் அடைந்துள்ளதாகவும் செய்திகள் வெளியாயின. பின்னர் காயம் பட்ட மணிவாசகம் குறித்து பேச்சே இல்லை. மூவர் மட்டுமே கொல்லப்பட்டதாகவே செய்திகள் வந்தன. அடுத்த நாள் மறுபடியும் மணிவாசகம் பற்றிச் செய்தி வந்தது. அடுத்து நடந்த என்கவுன்டரில் அவர் கொல்லப்பட்டதாக அப்போது சொல்லப்பட்டது. இவை எல்லாம் பல ஐயங்களை ஏற்படுத்துகின்றன. முதல் நாள் காயம் பட்டவருக்கு ஏன் சிகிச்சை அளிக்கவில்லை. அவர் உயிருடன் இருந்தால் மூவர் கொலை பற்றிய உண்மைகளைச் சொல்லிவிடுவார் எனப் பின்னர் அவர் கொல்லப்பட்டாரா என்கிற கேள்விகள் எல்லாம் எழுகின்றன.

அடுத்து, “பார்த்த கணத்திலேயே தண்டர்போல்டுகள் மாஓயிஸ்டுகளைச் சுட்டுக் கொன்றுள்ளனர்” என மனித உரிமை ஆணைய உறுப்பினர் மோகன்தாஸ் கூறுவதிலிருந்து எந்த எச்சரிக்கையும் இல்லாமல் மாஓயிஸ்டுகள் சுடப்பட்டுள்ளனர் என்றாகிறது. அப்படியானால் மாஓயிஸ்டுகள் சுட்டதால்தான் எமது படையினர் திருப்பிச் சுடவேண்டியதாயிற்று என பினரவி விஜயன் சொல்வது பொய் என்றாகிறது.

முறையாக நடுநிலையுடன் செய்யப்படும் விசாரணை ஒன்றின் மூலமே உண்மைகள் வெளிவரும். பினரயி விஜயன் அரசு மேற்கொள்ளும் எந்த விசாரணையும் உண்மைகளைக் கொண்டுவரப் போவதில்லை.

எமது கோரிக்கைகள்

1. நான்கு மாஓயிஸ்டுகள் கொல்லப்பட்ட இந்த அகாலி என்கவுன்டர் கொலைகளை விசாரிக்க சுதந்திரமான நீதித்துறை விசாரணை ஒன்று அமைக்கப்பட வேண்டும்.
2. உச்சநீதிமன்றம் மற்றும் மனித உரிமை ஆணையம் முதலியன இதுபோன்ற என்கவுன்டர் கொலைகளில் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டிய நடவடிக்கைகளை உறுதிபடக் கூறியுள்ளன. ஆனாலும் அவை இங்கு கடைபிடிக்கப்படுவதே இல்லை. நீதிமன்றங்களை அவமதிக்கும் இப்போக்கு வன்மையாகக் கண்டிக்கப்பட வேண்டிய ஒன்று. முதலமைச்சர் பினரயி விஜயனே ‘விஜிலன்ஸ்’ மற்றும் சட்டத்துறைகளுக்கும் பொறுப்பாக இருப்பதால் மாநில அரசிடம் இந்த விசாரணைப் பொறுப்பை அளிக்க இயலாது. சுதந்திரமான நீதித்துறை விசாரணையே தேவை. மாநில அளவில் செயல்படும் முக்கிய மனித உரிமை சட்ட வல்லுனர்களும் குழுவில் இணைக்கப்படுதல் அவசியம்.
3. என்கவுன்டர் கொலைகள் தொடர்பாக ஏற்கனவே உச்சநீதிமன்றம், மனித உரிமை ஆணையம் ஆகியவை கூறியுள்ளபடி விசாரணை முடியும்வரை என்கவுன்டர் செய்தவர்களைக் குற்றவாளிகளாகவே காரணம் எனக் கருதி அவர்கள் பணி இடை நீக்கம் செய்யப்பட வேண்டும். தங்களின் தற்காப்புக்காக மட்டுமே இந்தக் கொலைகலைச் செய்ய வேண்டி வந்தது என்பதை அவர்கள் நிறுவும் வரை அவர்கள் குற்றவாளிகளாகவே கருதப்பட வெண்டும். என்கவுன்டர் குற்றம் சுமத்தப்பட்டவர்களுக்கு ஊக்கப் பரிசுகள், பதவி உயர்வு ஆகியன அளிக்கக் கூடாது.
4. கொல்லப்பட்ட மாஓயிஸ்டுகளின் உடல்களை அவர்களது உறவினர்கள் கோரினால் எந்தத் தடையும் இன்றி அவர்களிடம் அளிக்க வேண்டும். அடையாளம் கண்ட இருவரின் உறவினர்களும் கோரியதுபோல குடும்பத்தாரின் நம்பிக்கைக்குரிய ஒரு பிரேத பரிசோதனை, அவர்களின் கண்முன் செய்யப்பட்ட பின்பே உடல்கள் ஒப்படைக்கப்பட வேண்டும்.
5. என்கவுன்டரில் கொல்லப்பட்ட மணிவாசகத்தின் மனைவி, தங்கை ஆகிய இருவரும் சிறையில் உள்ளதால் அவர்கள் பரோலில் விடுவிக்கப்பட்டு தங்கள் கணவர் மற்றும் சகோதரரின் உடலை இறுதியாக ஒருறை பார்க்க அநுமதிக்க வேண்டும் என மதுரை உயர்நீதிமன்றக் கிளை நேற்று ஆணையிட்டுள்ளது. அவர்களுக்கு குறைந்த பட்சம் அவர்கள் கோரியபடி ஒரு மாத பரோல் அளித்து அவர்கள் இறுதிச் சடங்கு செய்ய அனுமதிக்கப்பட வேண்டும்.
6. இகழ்மிக்க இந்த தண்டர்போல்ட் படை உடனடியாகக் கலைக்கப்பட வேண்டும்.
7. இது அப்பட்டமான படுகொலை என நிறுவப்படும் பட்சத்தில் குற்றவாளிகளுக்கு உரிய தண்டனைகள் வழங்கப்பட வேண்டும்..

விழுப்புரம் செந்தில் கை கால் துண்டிப்பு – உண்மை அறியும் குழு அறிக்கை

விழுப்புரம் மாம்பழப்பட்டு சாலையில் உள்ள அசோக்நகரில் வசித்து வந்த ஓட்டுனர் செந்தில் (வயது 28, த/பெ கணேசன்) என்பவரின் வலது காலும் கையும் துண்டிக்கப்பட்ட செய்தி இந்த மாதத் தொடக்கத்தில் தமிழக அளவில் பிரச்சினையாகியது. செந்தில் தலித் சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர். விழுப்புரத்திலிருந்து திருக்கோவிலூர் செல்லும் சாலையில் உள்ள தோகைப்பாடி கிராமத்தில் வசிக்கும் வன்னியர் சமூகத்தைச் சேர்ந்த அங்கப்பன் மகளைத் (வயது 17) தான் காதலித்ததாகவும், அந்தக் காரணத்திற்காகவே சென்ற ஏப்ரல் 16 அன்று இரவு 8 மணி வாக்கில் தான் தலையில் தாக்கப்பட்டு கை கால்கள் துண்டிக்கப்பட்டு மாம்பழப்பட்டு ரயில்வே கேட் அருகில் உள்ள ரயில் பாதையை ஒட்டிய புதரில்  வீசப்பட்டதாகவும் சென்ற ஜூலை 3 அன்று மாவட்டக் காவல்துறைக் கண்காணிப்பாளரிடம் அவர் புகார் அளித்தவுடன் இப்பிரச்சினை பரபரப்பானது.

கடந்த சில ஆண்டுகளாக இப்படி சாதி மீறிய காதல்களுக்கு எதிராக இங்கு பா.ம.க முதலான கட்சிகள் வெளிப்படையாகப் பிரச்சாரம் செய்வதும், தலித்கள் தவிர்த்த இதர ஆதிக்க சாதிகளின் கூட்டமைப்பை ஏற்படுத்துவதும், சாதி அமைப்புகள் காதலர்களை, அதிலும் குறிப்பாக காதலிக்கும் ஆண் தலித்தாக இருக்கும் பட்சத்தில் அவர்களை வன்முறையாகப் பிரிப்பதற்கென கண்காணிப்பு அமைப்புகளை உருவாக்குவதும் சமூக அமைதியை நாடுவோர் மத்தியில் ஆழ்ந்த கவலையை உருவாக்கியுள்ளது. தருமபுரி இளவரசன், நாமக்கல் கோகுல்ராஜ் முதலானோர் இவ்வாறு பிரிக்கப்பட்டுப் பின் ரயில் பாதை அருகில் தலை துண்டிக்கப்பட்டுக் கிடந்த சம்பவங்கள் இந்திய அளவில் கவனத்தை ஈர்த்துள்ள பின்னணியில் விழுப்புரம் செந்தில் தானும் ஒரு தலித் என்பதாலும் ஒரு வன்னியர் பெண்ணைக் காதலித்ததாலும் இவ்வாறு கை, கால் துண்டிக்கப்பட்டு ரயில் பாதை ஓரத்தில் வீசப்பட்டதாகக் குற்றம் சாட்டியது எல்லோரது கவனத்தையும் ஈர்த்ததில் வியப்பில்லை.

ஆனால் அடுத்த சில நாட்களில் இப் பிரச்சினையில் ஒரு பெரிய திருப்பம் ஏற்பட்டது. இது தொடர்பாக விசாரிக்க காவல்துறை துணைக் கண்காணிப்பாளர் பீமராஜ் மேற்பார்வையில் விழுப்புரம் மேற்கு காவல்நிலைய ஆய்வாளர் .அண்ணாதுரை தலைமையில் தனிப்படை ஒன்று அமைக்கப்பட்டுள்ளதாக கண்காணிப்பாளர் அலுவலகத்திலிருந்து செய்தி வெளியிடப்பட்ட அதே நேரத்தில் (ஜூலை 5), காவல்துறை தரப்பில் இன்னொரு அறிக்கையும் வெளியிடப்பட்டது. தோகைப்பாடி கிராமத்தில் செந்தில் குறிப்பிடும் பெயரில் ஒரு பெண்ணே இல்லை எனவும், செந்திலை அப்படி யாரும் காதலித்ததற்காக ஆதாரம் இல்லை எனவும், செந்தில் மீது ஏற்கனவே வழக்குகள் இருப்பதாகவும், அவர் பெயர் ‘போக்கிரிகள் பட்டியலில்’ இருப்பதாகவும் குறிப்பிட்ட காவல்துறையின் அறிக்கை செந்திலுக்கு ஏற்பட்டது ஒரு ரயில் விபத்துதான் என்கிற பொருளில் அமைந்திருந்தது. இது மீண்டும் தமிழக அளவில் கவனத்தை ஈர்த்தது.

ஒருபக்கம் இது சாதி வெறியர்கள் காதலர்களைப் பிரிப்பதற்காகச் செய்த திட்டமிட்ட வன்முறை எனவும், இன்னொரு பக்கம் செந்தில் தரப்பு சொல்வது பொய் எனவும் இரு கருத்துக்கள் இப்போது மேலெழுந்துள்ளன.

இந்நிலையில் இது குறித்த உண்மைகளை அறிய கீழ்க்கண்டவாறு ஓர் உண்மை அறியும் குழு அமைக்கப்பட்டது.

1. பேரா. அ. மார்க்ஸ், தலைவர்,  மனித உரிமைகளுக்கான  தேசியக் கூட்டமைப்பு (National Confederation of Human Rights Organisationas – NCHRO), சென்னை,

2. கோ. சுகுமாரன், செயலாளர், மக்கள் உரிமைக் கூட்டமைப்பு (Federation for Peoples Rights – FPR), புதுச்சேரி.

3. இரா. முருகப்பன், (இளைஞர்களுக்கான சமூக விழிப்புணர்வு மையம் -SASY), திண்டிவனம்,

4. பி.வி.ரமேஷ், மக்கள் பாதுகாப்புக் கழகம், விழுப்புரம்,

5. இரா. பாபு, மனித உரிமை ஆர்வலர், கடலூர்,

6. முகிலன், மக்கள் சனநாயக குடியரசுக் கட்சி,

7. கு.கோ.சாக்ரடீசு, திராவிடர் விடுதலைக் கழகம், விழுப்புரம்.

8. வி.செந்தில், சமூக ஆர்வலர், திண்டிவனம்,

இக்குழுவினர் முழுமையாகவும் பிரிந்தும் சென்ற ஜூலை 7,10,11 ஆகிய தேதிகளில் விழுப்புரம் சென்று சகல தரப்பினரையும் சந்தித்தோம். சிகிச்சைக்குப் பின் தற்போது கே.கே.சாலை சுடுகாடு அருகில் ஒரு வாடகை வீட்டில் தங்கியுள்ள செந்திலை இருமுறை சந்தித்தோம். அவரது விதவைத் தாய் ஆதிமா, கை கால் துண்டிக்கப்பட்ட நிலையில் செந்திலை மருத்துவ மனைக்கு இட்டுச் சென்ற அவரது தம்பி ராஜசேகர், வேற்றுசாதிப் பெண்ணைக் காதலித்ததற்காக செந்திலின் கை கால் வெட்டப்பட்டது எனும் பொருளில் புகார்க் கடிதம் எழுதிக் கொடுத்த வழக்குரைஞர் பிரபு ஆகியோரிடமும் பேசினோம்.

செந்திலைக் காதலித்ததாகச் சொல்லப்படும் பெண், அவரது தந்தை அங்கப்பன், அம்மா நாகம்மாள் ஆகியோரையும் அவர்கள் வீட்டிற்கும் இரு முறை சென்று விரிவாகப் பேசினோம். சம்பவம் நடந்த அன்று தன்னை இரும்புக் கம்பியால் மண்டையில் அடித்து மயக்கமடையச் செய்து தன் கை கால் துண்டிக்கப்பட்டதற்குக் காரணமானவர் என செந்திலால் குற்றம் சாட்டப்படும் பால்காரர் சிவப்பிரகாசத்துடன் (பெண்ணின் மாமா) தொலை பேசியில் உரையாடினோம்.

சம்பவம் நடந்த அன்று கை கால் துண்டிக்கப்பட்டுக் கிடந்த செந்திலை முதன் முதலில் கண்ட இந்திரா நகரைச் சேர்ந்த பெயின்டர் அய்யப்பன், ஆம்புலன்சுக்கு (108) போன் செய்து வரவழைத்த ஆட்டோ டிரைவர் மணிகண்டன் ஆகியோரையும் சந்தித்து விரிவாகப் பேசினோம். செந்தில் ஓட்டுனராகப் பணி செய்த ‘ஆண்டவர் பஸ்’ லீஸ் உரிமையாளர் ரவியையும் விசாரித்தோம்.

சம்பவம் நடந்த இடத்திற்கு அருகிலுள்ள மாம்பழப்பட்டு ரயில்வே கேட்டில் பணியிலிருந்த கணபதியைச் சந்தித்து, சம்பவம் நடந்த அன்று பணியில் இருந்த ‘டிராக் மேன்’ ரிதீஷ் அது தொடர்பாக அனுப்பிய தகவல் கடிதப் பிரதியைப் பெற்றுக் கொண்டோம். சம்பவ தினத்தன்று காட்பாடியிலிருந்து விழுப்புரம் செல்லும் அந்தப் பாசஞ்சர் ரயில் (எண்: 56885), சம்பவ இடத்தை 40 கி.மீ வேகத்தில் இரவு 08.40 மணி அளவில் கடந்தது என்பதையும் அவரிடமிருந்து அறிந்து கொண்டோம்.

இறுதியாக இது குறித்து விசாரித்து வரும் தனிப்படைத் தலைவர் ஆய்வாளர் அண்ணாதுரையிடம் எங்கள் குழுவினர் விரிவாகப் பேசினர்.

பத்திரிகையாளர்கள் சிலரும், தமிழ் வேங்கை, இளங்கோ முதலான அப்பகுதியில் இயக்கப் பணி புரிவோரும் தங்களுக்குத் தெரிந்த சில தகவல்களை எங்களுடன் பகிர்ந்து கொண்டனர்.

சம்பவம் நடந்த மாம்பழப்பட்டு ரயில் கேட் அருகில் உள்ள இடத்திற்கு இரு முறை சென்று பார்வையிட்டோம். அப்பகுதி மக்கள் இயற்கை கடன்களைத் தீர்த்துக் கொள்ளும் பகுதியாகவும், குடிப்பவர்களுக்கு மது அருந்தும் இடமாகவும் அது உள்ளது. 

நடந்த சம்பவம் 

இது குறித்து முன்வைக்கப்படும் இரு எதிர் எதிரான கருத்துக்கள்:

1. செந்தில் தரப்பில் சொல்லப்படுவது:

செந்தில் அந்தப் பெண்ணை இரண்டாண்டுகளாகக் காதலிப்பதாகச் சொல்கிறார். அதாவது அந்தப் பெண்ணும் 10ம் வகுப்பு (அப்போது வயது 15) படிப்பதிலிருந்து தன்னைக் காதலிப்பதாகவும், தான் பொட்டு, அலங்காரப் பொருட்கள் முதலான சிறு சிறு பரிசுப் பொருட்களெல்லாம் வாங்கித் தந்துள்ளதாகவும். அந்தப் பெண்ணும் தினசரி பூ கொண்டு வந்து தான் ஓட்டும் மினி பஸ்சில் உள்ள சாமி படத்துக்குப் போட்டுச் செல்வாள் எனவும் சொல்கிறார். ஆனால் கடந்த 6 மாத காலமாக அந்த வீட்டாரின் வற்புறுத்தலால் தன்னிடம் அவள் பேசுவதில்லை என்றார். முன்னதாக பெண்ணின் வீட்டருகில் உள்ள கோவிலை ஒட்டி அவர்கள் சந்தித்துப் பேசுவார்கள் என்றும் அவர் குறிப்பிட்டார். அப்பெண் தன்னை சந்திக்க மறுத்த கடைசி ஆறு மாதத்தில் தான் பல முறை அவர்கள் வீட்டுப் பக்கம் சென்றது உண்மைதான் எனவும் அதை ஒட்டி அப் பெண்ணின் தாய்மாமனுக்கும் தனக்கும் ஒரு தள்ளு முள்ளு வந்ததாகவும், அந்த அடிப்படையில் சுமார் மூன்று மாதங்களுக்கு முன் ஒரு முறை (மார்ச் 17, 2015) தாய் மாமன் கொடுத்த புகாரில் தான் 11 நாட்கள் ரிமான்ட் செய்யப்பட்டுப் பின் நிபந்தனை ஜாமீனில் தினசரி காவல் நிலையத்திற்குச் சென்று கையெழுத்துப் போட்டுக் கொண்டிருந்ததையும் ஒத்துக் கொள்கிறார்.

நிபந்தனை ஜாமீனில் வெளிவந்த பின்னும் ஒரு முறை தன் மீது புகார் கொடுக்கப்பட்டுத் தானும் தன் அம்மாவும் காவல் நிலையத்திற்கு அழைக்கப்பட்டோம் எனவும் அங்கு இனிமேல் எந்தத் தொந்தரவும் கொடுப்பதில்லை எனத் தான் மன்னிப்புக் கடிதம் எழுதிக் கொடுத்து வந்ததாகவும் சொல்கிறார். அச்சமயத்தில் அங்கிருந்த பெண்ணின் மாமன் சிவப்பிரகாசம். “உன்னைக் கை காலை வெட்டாமல் விடமாட்டேன்” என எச்சரித்ததாகவும் உடன் செந்திலின் தாய் அவர்கள் காலில் விழுந்து ‘இனி எதுவும் நடக்காது, அப்படிச் செய்துவிடாதீர்கள்’ எனக் கெஞ்சியதாகவும் தாய், மகன் இருவரும் கூறினர்.

அடுத்த நாள், அதாவது சம்பவம் நடந்த ஏப்ரல் 16, 2015 அன்று காலைமுதலே தான் குடிக்கவில்லை எனவும், மாலை 8 மணி அளவில் மாம்பழப்பட்டு எம்ப்ளாய்மென்ட் எக்ஸ்சேஞ் அருகில் உள்ள இரட்டைத் தென்னை மரங்கள் அருகில் நின்று கொண்டிருந்தபோது அங்கு வந்த அந்தப் பெண்ணின் மாமன் சிவப்பிரகாசம், “பறப் பயல் உனக்கு கவுண்டர் பொண்ணு கேக்குதா” எனச் சொல்லிக் கொண்டே ஒரு இரும்புத் தடியால் தலையில் ஓங்கி அடித்ததாகவும், தான் மயங்கி விழுந்து விட்டதாகவும் அதன் பின் சுமார் இரண்டு வாரம் கழித்துக் கண் விழித்தபோது தான் கால், கை துண்டிக்கப்பட்டு ஜிப்மர் மருத்துவமனையில் இருந்ததாகவும் செந்தில் கூறினார்.

தலையில் அடித்துப் பின் கை, கால் துண்டிக்கப்பட்டதைத் தான் தெரிந்திருந்தாலும் தானும் தாயும் புதுச்சேரியில் இருந்து (ஏப்ரல் 17 முதல் ஜூன் 31 வரை) வைத்தியம் பார்ப்பதிலேயே கவனம் செலுத்தியதால்தான் உடனடியாகப் போலீசில் புகார் கொடுக்கவில்லை என்றார் செந்தில். அவரது அம்மாவும் அதையே சொன்னார்.

ஏற்கனவே ‘பெண்கள் வதைத் தடுப்பு’ வழக்கொன்றில் தனக்கு இரண்டாண்டுகள் தண்டனை விதிக்கப்பட்டு அது மேல் முறையீட்டில் உள்ளதென்பதை ஏற்றுக் கொள்ளும் செந்தில், “ஆனால் அது முழுவதும் ஒரு பொய் வழக்கு” என்றார்.

நாங்கள் விடை பெறும்போது, “என்னைக் காதலிக்கலன்னு அந்தப் பொண்ணு பொய் சொன்னாலும் அது பத்திக் கவலை இல்லை. அது யாரையாவது கல்யாணம் பண்ணிட்டு நல்லா இருக்கட்டும். ஆனா என்னை இந்தக் கதிக்கு ஆளாக்கினவங்களை மட்டும் சும்மா விடக் கூடாது” என்றார்.

2. இனி பெண் தரப்பில் சொல்வது:

இரண்டாண்டுகளாகத் தான் அந்தப் பையனைக் காதலிப்பதாகச் சொல்வது பச்சைப் பொய் என்று அந்தப் பெண் மறுத்தார். இல்லை நீங்கள் இருவரும் விரும்பிப் பழகியதாகச் சொல்லப்படுகிறதே என இரண்டாம் முறை நாங்கள் கேட்டபோது அந்தச் சிறு பெண் முகத்தில் கோபமும் அழுகையும் கொப்பளித்தது. இதுவும் ஒரு ஏழைக் குடும்பந்தான். அந்தப் பகுதியில் வன்னியர் குடும்பங்கள் 5 மட்டுமே உள்ளதாகச் சொன்னார்கள் . தலித்களும் வன்னியர்களும் சேர்ந்து வாழ்கிற பகுதி அது. தான் எப்போதும் அந்த மினி பஸ்சில் தான் பள்ளிக்குப் போய் வருவதாகவும் கடந்த ஆறு மாத காலமாக அந்தப் பையன் செந்தில் தன்னை ரொம்பத் தொல்லை செய்ததாகவும் அந்தப் பெண் கூறினார். விழுப்புரம் காந்தி சிலையிலிருந்து செந்தில் தன்னைப் பின் தொடர்ந்து ஒரு நாள் வந்ததாகவும், மற்றொரு நாள் பஸ்சிலேயே பின்னால் உட்கார்ந்து பேசிக் கொண்டு வந்ததாகவும், இறங்கும்போது, “செருப்பால் அடிப்பேன்” எனத் தான் சொல்லிவிட்டு இறங்கியதாகவும் கூறினாள். தனக்குப் பரிசுப் பொருள் எல்லாம் தந்ததாகச் சொல்வது பொய் எனச் சொன்னபோது அப் பெண்ணுக்கு மறுபடியும் கோபம் வந்தது.

பிரச்சினை இப்படியான பிறகு செந்தில் குடித்துவிட்டு அப் பெண்ணின் வீட்டு வாசலில் வந்து படுத்திருப்பது, வீட்டுக்குப் பின்னே உள்ள ரயில் பாதையில் வந்து உட்கார்ந்து கொள்வது என்பது தொடர்ந்துள்ளது. ஒரு முறை இது தொடர்பாக அப் பெண்ணின் மாமன் முறையுள்ள பால்காரர் சிவப்பிரகாசம் வழியில் கோபமாகப் பேச ஒரு தள்ளுமுள்ளு ஏற்பட்டுள்ளது. தன் பால் வண்டியை செந்தில் தள்ளி உடைத்துவிட்டதாக சிவப்பிரகாசம் புகார் கொடுத்து செந்தில் கைது செய்யப்பட்டு 11 நாள் ரிமான்ட் செய்யப்பட்டுள்ளார். நிபந்தனை ஜாமீனில் வந்த பின்னும் செந்தில் இப்படிப் பிரச்சினை செய்யவே மீண்டும் போலீசில் புகார் கொடுத்ததாகவும், போலீஸ் கூப்பிட்டு விசாரித்தபோது இனி அப்படிச் செய்வதில்லை என செந்தில் மன்னிப்புக் கடிதம் எழுதிக் கொடுத்ததாகவும், அவரது தாய் காலில் விழுந்து மன்னிப்புக் கேட்டதாகவும் கூறினர்.

ஏப்ரல் 16ந் தேதியன்று மாலையில் மாம்பழப்பட்டு எக்ஸ்சேஞ்ஜ் அருகில் இரும்புக் கம்பியால் செந்திலை அடித்தது, அவரது கை, காலை வெட்டியது என்பதெல்லாம் முழுப்பொய் என சிவப்பிரகாசமும் அந்தப் பெண்ணின் பெற்றோரும் கூறினர்.

 எமது பார்வைகள்

1. கடந்த ஆறு மாதகாலமாக இந்தப் பெண்ணை செந்தில் தொடர்ந்த நிலையில் செந்திலுக்கும் பெண்ணின் குடும்பத்தாருக்கும் பகை இருந்துள்ளது உண்மை. செந்தில் அப் பெண்ணிடம் அத்து மீறி நடந்து கொண்டதை மற்றவர்களும் உறுதிப் படுத்துகின்றனர். செந்தில் மீது இந்தப் புகார் வந்தவுடன் தான் விசாரித்து உறுதி செய்து செந்திலை வேலையை விட்டு நிறுத்திவிட்டதாக ஆண்டவர் பஸ்சை லீஸ் எடுத்து நடத்தும் ரவி கூறினார். மூன்றாண்டுகளாக செந்தில் தன்னிடம் வேலை செய்தாலும் மூன்றாண்டும் மினி பஸ் ஓட்டுனராக அவர் தொடர்ந்து இருந்ததில்லை என்றும், இடையில் அவர் அவ்வப்போது வேலையை விட்டு நிற்பது, அல்லது தங்கள் நிறுவன லாரிகளை ஓட்டுவது என இருந்தவர்தான் செந்தில் என்றார்.
2. கடந்த ஆறுமாதத்தில் இரு தரப்பினருக்கும் இருந்த பிரச்சினைகள், வழக்குகள் ஆகியவற்றைப் பொருத்த மட்டில் இரு தரப்பினர் சொல்வதும் ஒன்றாகவே உள்ளன. வேறுபடும் புள்ளி ஒன்றுதான். அந்தப் பெண்ணுக்கும் செந்திலுக்கும் இடையில் விருப்பபூர்வமான காதல் இருந்தது என செந்தில் தரப்பில் சொல்லப்படுகிறது. பெண்ணும் அவளது பெற்றோரும் அதை முற்றாக மறுக்கின்றனர். அந்தப் பெண்ணுக்குத் தன் மகன் ஆயிரம், இரண்டாயிரம் எனச் செலவழித்ததாக பெண்ணின் தாய் குறிப்பிட்டார். செந்திலிடம் நாங்கள் கேட்டபோது பொட்டு, பூ, என சிறு சிறு பண்டங்கள் என்று வாங்கித் தந்ததாகத்தான் எங்களிடம் கூறினார். அந்தப் பெண்ணோ கோபத்தோடு அதை மறுத்தாள். இதில் ஒன்றை நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும், இந்த கல்லூரி நேர பஸ் பயணம் என்பது மாணவர்களுக்கு ஒரு கொண்டாட்டமான அனுபவம். ஓட்டுநர், நடத்துநர் என்பவர்களோடு மாணவர்களின் உறவு மிக அந்நியோன்யமாக இருக்கும். மாணவர்களின் பெயரைச் சொல்லி நடத்துநர் கூப்பிடுவார். என்ன ரெண்டு நாளா காணோம் எனக் கேட்பார். இந்த டிரஸ் நல்லாருக்கே என்பார். மாணவிகள் பஸ்சில் உள்ள சாமி படத்திற்குப் பூ கொண்டு வந்து போடுவார்கள். பஸ்சில் ஜாலியான பாடல்கள் அந்த நேரத்தில் ஒலிக்கப்படும். மாணவர்களே ஒரு பென் டிரைவைக் கொண்டு வந்து இந்தப் பாட்டைப் போடு என்பார்கள். ஆண்டு இறுதியில் ‘பஸ் டே’ கொண்டாட்டம் கோலாகலமாக இருக்கும். இப்படியான பின்னணியில் எத்தகைய நட்பு செந்திலுக்கும் அந்தப் பெண்ணுக்கும் இடையே இருந்தது என்பதை எளிதாகச் சொல்ல இயலாது. இதில் தவறுதலாகப் புரிந்து கொள்ளப்படுவதற்கான எல்லா வாய்ப்புகளும் உண்டு. அதோடு அந்தப் பெண்ணின் வயது மிகவும் குறைவு என்பதும் கருதத் தக்கது.

3. மருத்துவமனைச் சேர்க்கை, ரயில்வே ட்ராக் மேன் குறிப்பு என சம்பவத்திற்குப் பின் உள்ள அனைத்து ஆவணப் பதிவுகளும் இது ஒரு ரயில் விபத்து என்றே சொல்கின்றன. தாய்க்கும் மகனுக்கும் எப்படியாவது குணமாகித் திரும்புவதொன்றே கவலையாக இருந்ததால் டிஸ்சார்ஜ் ஆகி வரும் வரை புகார் கொடுப்பது பற்றிச் சிந்திக்க நேரமில்லை எனச் சொல்லப்படுகிறது. ஆனால் இப்படியான ஒரு மிகப்பெரிய தாக்குதல் நடந்து, இழப்பு ஏபட்டுள்ளபோது புகார் கொடுப்பதற்கும் அவர்கள் நேரம் செலவிட்டிருக்க முடியும். மகனருகில் தாய் இருக்க வேண்டிய அவசியம் இருந்த போதிலும் செந்திலின் தம்பி ராஜசேகர், மைத்துனர் ரஞ்சித் ஆகியோர் இதைச் செய்திருக்க இயலும். தவிரவும் கை கால் துண்டிப்புக்குப் பின் செந்தில் முழுமையாக நினைவற்று இருக்க வில்லை, அவர் சத்தம் போட்டுக் கொண்டும், புலம்பிக் கொண்டும் இருந்ததை கூட இருந்தவர்கள் சொல்லுகின்றனர்.

4. செந்தில் சிகிச்சை முடிந்து வீட்டுக்கு வந்தபின் இந்தச் செய்தி கேள்வ்விப்பட்டு புகார் எழுதித் தந்த வழக்குரைஞர், தான் செந்தில் சொன்னவற்றை முதலில் முழுக்க நம்பியதாகவும், போகப் போக அதில் பல முரண்கள் தென்பட்டதால் அவர் தொடர்பைத் துண்டித்துக் கொண்டதாகவும் கூறுகிறார். சிவப்பிரகாசம் இரும்புத் தடியால் தலையில் தாக்கி செந்திலை மயக்கமடையச் செய்தது என்பதில் உள்ள “இரும்புத்தடி” என்பதெல்லாம் புகாருக்காக சேர்க்கப்பட்டது என அவர் கூறினார்.

5. இரவு எட்டு மணி அளவில் மாம்பழப்பட்டு எம்ப்ளாய்மென்ட் எக்ஸ்சேஞ் பக்கம் உள்ள இரட்டைத் தென்னை மரம் அருகில்தான் தன்னை சிவப்பிரகாசம் இரும்புக் கம்பியால் தாக்கி மயக்கமடையச் செய்தார் என்கிறார் செந்தில். இந்த இடம் விழுப்புரம் – திருக்கோவிலூர் சாலையில் உள்ளது. அருகில் ரயில்வே கேட். ஆள் நடமாட்டம் உள்ள பகுதி அது. இங்கே ஒருவரை தலையில் அடித்து வீழ்த்திக் கடத்திச் சென்றதை யாரும் பாக்கவில்லை எனச் சொல்வது நம்பும்படியாக இல்லை. அவர் அடித்து வீழ்த்தப்பட்டதாகச் சொல்லப்பட்ட இடத்திலிருந்து கை கால் துண்டிக்கப்பட்டுக் கிடந்த இடம் குறைந்த பட்சம் 400 மீ தொலைவு இருக்கும். அவ்வளவு தொலைவில் உள்ள இடத்திற்கு மயக்கமடைந்து இருந்த செந்தில் எவ்வாறு கொண்டு செல்லப்பட்டார், யாரும் அதைப் பார்க்கவில்லையா என்கிற கேள்விகள் உள்ளன. தவிரவும் செந்தில் கை கால் துண்டிக்கப்பட்டு விழுந்து கிடந்த இடம் அப்பகுதி மக்கள் இயற்கைக் கடன்களைக் கழிக்கும் பகுதி. அதுதான் குடிப்பவர்கள் சந்தித்து மது அருந்தும் இடமும் கூட. அந்தப் பகுதியில் ஒருவரைக் கொண்டு வந்து ரயில் பாதையில் போடுவது அல்லது அங்கு கொண்டு வந்து வெட்டப்பட்ட பாகங்களையும் வெட்டப்பட்ட ஒருவரையும் தூக்கி எறிவது என்பதெல்லாம் நம்பற்குரியனவாக இல்லை.

6. செந்தில் உடல் உறுப்புகள் துண்டாடப்பட்டுக் கிடப்பதைக் கண்டு ஆம்புலன்சுக்குப் போன் பண்ணிய ஆட்டோ டிரைவர் மணிகண்டனை நாங்கள் தேடிக் கண்டுபிடித்தோம். இயற்கைக் கடன்களைத் தீர்ப்பதற்காக ரயில் பாதை அருகே அப்போதுதான் அமர்ந்த அவரை இந்திரா நகரில் வசிக்கும் பெயின்டர் அய்யப்பனின் குரல் எழுப்பியிருக்கிறது. “இங்கே ஒரு ஆள் ரயிலில் அடிபட்டுக் கிடக்கிறான். யாராவது செல் போன் இருந்தால் குடுங்க.. “ என கத்திக் கொண்டு அய்யப்பன் ஓடி வந்துள்ளார். மணிகண்டன் போய்ப் பார்த்தபோது இரண்டு தண்டவாளங்களுக்கும் இடையில் வெட்டுண்ட உடற்பாகங்களின் சிதறல்களும் கொழுப்புகளும் கிடந்துள்ளன. மணிகண்டனின் செல்லிலிருந்து 108 ஆம்புலன்சுக்குப் போன் செய்யப்பட்டுள்ளது.. அய்யப்பன் தவிர வேறு யார் அப்போது அங்கிருந்தனர் என்ற போது சரத், தங்கதுரை ஆகியோர் இருந்ததாக மணிகண்டன் சொன்னார். மிகவும் சிரமப்பட்டு அய்யப்பனை அடுத்த நாள் எங்கள் குழு கண்டுபிடித்தது, “நான் செல் போனில் பாட்டுக் கேட்டுக் கொண்டு டாய்லட் போயிட்டு இருந்தேன். அப்ப ரயில் போச்சு. ரயில் கடந்தவுடன் யாரோ ‘அடிபட்டுட்டேன். காப்பாத்துங்கன்’னு சத்தம் போடுறது கேட்டது. ஓடிப் பார்த்தபோது தண்டவாளங்களுக்கு இடையில் செந்தில் அடிபட்டு உடல் பாகங்கள் சிதறிய நிலையில் கிடந்தார். அப்போது எதிரே வேல்முருகன் ஓடி வந்தார். ‘ரயில்ல அடிபட்டுக் கிடாக்கிறார். முதல்ல டிராக்மென் கிட்ட ஓடிச் சொல்லுங்க’ ன்னு அவர் சொன்னார். நான் ஓடிச் சொல்லிட்டு வர்றதுக்குள்ள செந்தில் தண்டவாளத்துக்கு வெளியில உருண்டு கிடந்தார்.” தான் முதலில் பார்த்தபோது செந்தில் கை, கால் துண்டிக்கப்பட்டு தண்டவாளங்களுக்கு இடையே கிடந்தார் என அவர் உறுதிபடச் சொன்னார். தண்டவாளங்களுக்கு இடையில் உடற் பிசிறுகள், கொழுப்புகள் கிடந்தன எனவும் கூறினார். காவல்துறை வெளியிட்டுள்ள அறிக்கையில் ஆம்புலன்ஸ் வாகனத்தில் இருந்த மருத்துவ உதவியாளரும் இதே போல “அந்த இடத்தில் உடல் கொழுப்புகள் சிதறிக் கிடந்தன எனவும் கை, கால்கள் நசுங்கிய நிலையில் சிதறிக் கிடந்தன“ எனவும் கூறியதாகக் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளதுடன் அய்யப்பனின் கூற்று ஒத்துப் போகிறது.

7. ஜிப்மர் மருத்துவமனை சேர்க்கைக் குறிப்பேட்டில், செந்தில் மருத்துவமனைக்குக் கொண்டு வரப்பட்டபோது அவரது உடல் காயங்களில் ரயில் கிறீஸ், எண்ணை முதலியவை காணப்பட்டன என மருத்துவர்கள் குறிப்பெழுதியுள்ளதாகவும், அது குறித்த மருத்துவ மனை அறிக்கையைத் தாங்கள் எதிர்பார்த்திருப்பதாகவும் இவ் வழக்கை விசாரிக்கும் ஆய்வாளர் அண்ணாதுரை குறிப்பிட்டார். ஜிப்மர் டாக்டர்களின் இக் குறிப்பை நாங்கள் பார்க்க இயலவில்லை.

8. சம்பவம் நிகழ்ந்த அன்று ரயில்வே ட்ராக்மேன் அதிகாரிகளுக்கு அனுப்பிய குறிப்பில், “ஒரு 30 வயது மதிக்கத் தக்க ஆண் ரயிலில் அடிபட்டு கை கால் துண்டாகிக் கிடப்பதாக உள்ளூர் மக்கள் சொன்னதன் பேரில் தான் அங்கு சென்று பார்த்த பொழுது உள்ளூர் மக்கள் ஆம்புலன்ஸ் வரவழைத்து அவரை சிகிச்சைக்கு அனுப்ப இருந்தனர்” என உள்ளது. விழுப்புரம் சந்திப்பில் உள்ள ரயில்வே காவல் நிலையத்திற்குச் சென்று விசாரித்தபோது அங்கு பணியில் இருந்த எஸ்.எஸ்,ஐ அசோகன், ரயிலில் அடிபட்டு யாரும் இறந்தால்தான் தாங்கள் முதல் தகவல் அறிக்கை பதிவு செய்வோம் எனவும். மற்றபடி இத்தகைய விபத்துகளை உள்ளூர் காவல்துறைதான் விசாரிக்க வேண்டும் எனவும் குறிப்பிட்டார்.

9. செந்தில் குடும்பத்தாரிடம் புதுச்சேரியைச் சேர்ந்த ஒருவர், “இது ரயிலில் அடிபட்டதால் ஏற்பட்ட விபத்து அல்ல. அரிவாளால் வெட்டப்பட்டுத் துண்டிக்கப்பட்டதால் ஏற்பட்ட காயங்கள்தான் இவை என ‘ஜிப்மர்’ மருத்துவமனையில் சான்றிதழ் வாங்கித் தருகிறேன் எனவும் அதைக் கொண்டு ஒரு நல்ல தொகையை இழப்பீடாகப் பெறலாம் எனவும் முதலில் செந்திலின் அண்ணனிடம் 10,000 ரூ பெற்றதாகவும், பின் அவரது அம்மாவிடம் மேலும் ரூ 2,000 பெற்றதாகவும் அறிந்தோம். இது குறித்து நாங்கள் செந்திலின் அம்மா ஆதிமாவிடம் விசாரித்தபோது முதலில் அவர் அப்படியெல்லாம் இல்லவே இல்லை என்றார். ஆனால் செந்திலிடம் அதைக் கேட்டபோது ஆம், அது உண்மைதான் என ஏற்றுக் கொண்டார். பின் மீண்டும் நாங்கள் செந்திலின் அம்மாவிடம் கேட்டபோது அவரும் அதை ஒத்துக் கொண்டார். அப்படி ஏமாற்றியிருப்பவர் பெயர் லோகநாதன் எனவும் அவர் புதுச்சேரியைச் சேர்ந்தவர் எனவும் ஐ.ஜே.கே கட்சியில் உள்ளார் எனவும் ஒருவர் கூறினார்.

முடிவாக

1. செந்திலின் கை கால் துண்டிக்கப்பட்டது ரயில் விபத்தால் ஏற்பட்டதுதான் என எங்கள் குழு உறுதியாகக் கருதுகிறது. இதன் பின் வேறு எந்தச் சதித் திட்டமும் இல்லை.

2. சாதி மீறிய திருமணங்களுக்கு எதிராக இன்று பெரிய அளவில் சாதி அமைப்புகளும், பா.ம.க போன்ற அரசியல் கட்சிகளும் இயங்குவதாலும், அதன் விளைவாக இன்று இப்படியான காதல் திருமணங்களில் தலித் இளைஞர்கள் கொல்லப்படுவதாலும் இது போன்ற பிரச்சினைகளில் சாதி ஆதிக்க சக்திகள்தான் இதைச் செய்திருப்பார்களோ என்கிற அய்யம் யாருக்கும் ஏற்படுவது இயல்புதான். அந்த வகையில் இதிலும் சில ஐயங்களை தனி நபர்களும், சில இயக்கங்களும் முன்வைக்கின்றன. செந்திலுக்கு ஏற்பட்டது விபத்தல்ல, அது திட்டமிட்ட தாக்குதல் என அவர்கள் கூறுகின்றனர். நாங்கள் இதை ஏற்கவில்லை. எனினும் இது ஒரு உணர்வு நுட்பம் மிக்க ஒரு பிரச்சினையாக உள்ளதால், இது குறித்து ஒரு இரண்டாவது கருத்தைப் (second opinion) பெறுவதுபோல சி.பி.சி.ஐ.டி போன்ற வேறொரு புலனாய்வு நிறுவனத்திடம் இந்த வழக்கை மேல்விசாரணைக்கு ஒப்படைக்கலாம். அந்தப் பெண்ணின் பெயர் செந்திலின் புகாரில் தவறாக உச்சரிக்கப்பட்ட ஒரே காரணத்தினாலேயே அப்படி ஒரு பெண்ணே இல்லை என இந்த வழக்கை விசாரித்த மேற்கு காவல் நிலையம் அறிவித்தது வழக்கை மூட நினைத்தது மிகப் பெரிய தவறு. எனவே மறு விசாரணை ஒன்றுக்கு உத்தரவிடலாம் என்பதை எங்கள் குழு வற்புறுத்துகிறது.

3. இது போன்ற பிரச்சினைகளில் ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின் சார்பாக நிற்போர் மிகவும் விழிப்புணர்வுடன் சாதீய வன்முறைகளைக் கண்காணிப்பது அவசியம் என்கிற அதே நேரத்தில், தீர விசாரித்துக் களத்தில் இறங்குவதும் அவசியம்.

4. செந்திலின் தற்போதைய நிலை மிகவும் பரிதாபமானது. அவரது விதவை அன்னை 21 ஆண்டுகளுக்கு முன் இதே போல ஒரு ரயில் விபத்தில் தன் கணவரைப் பறி கொடுத்தவர். இந்த முதிய வயதில் அவர் மகன் இந்நிலைக்கு ஆளாகியிருப்பது கொடுமை, முதலமைச்சர் நிவாரண நிதியிலிருந்து செந்திலுக்கு உரிய இழப்பீடும் மோட்டார் பொருத்தப்பட்ட சக்கர வாகனம் ஒன்றும் அளிக்க வேண்டும்.